کاظم غریب آبادی (معاون مدیرکل امور سیاسی بین المللی وزارت امور خارجه و پژوهشگر و کارشناس ارشد امور بین الملل)

مبحث چهارم) اصول سیاست هسته ای دولت نهم

ایستادگی دربرابر فشار و تهدید و تغییر خط قرمز شورای امنیت

اصل اساسی، اعمال حقوق مسلم ملت می باشد و هیچ چیزی نمی تواند مانع از این موضوع شود. دولت، هیچ گاه از شورای امنیت و تحریم ها استقبال نکرده است و تمام تلاش خود را نیز به کار گرفته است که با کمترین هزینه هسته ای شدن کشور را محقق نماید، اما تهدید به اعمال فشار و تحریم و حتی ارجاع موضوع هسته ای از آژانس بین المللی انرژی اتمی به شورای امنیت سبب تعلیق یا توقف این فعالیت ها نشد. طرف مقابل به وضوح این پیام را دریافت کرد که استفاده ابزاری از شورای امنیت، مانع از ادامه برنامه صلح آمیز هسته ای ایران نخواهد شد.

مذاکره در مورد حقوق هسته ای، به مثابه خط قرمز

آنچه که به عنوان خط قرمز تعریف شده است، غیرقابل مذاکره بودن حقوق مسلم هسته ای ملت می باشد. هرآنچه که سبب شود مانع پیگیری این حق و یا ایجاد محدودیت هایی بر سر راه اعمال آن گردد، هیچ جایگاهی ندارد. در همین چارچوب، ارائه برخی پیشنهادهای اقتصادی، تجاری و فناوری توسط برخی کشورهای اروپایی در مقابل محروم شدن کشورمان از حقوق قانونی و مشروع خود در غنی سازی و چرخه سوخت هسته ای، به هیچ وجه مورد توجه و مذاکره قرار نگرفته است.

تعامل سازنده و مذاکرات عادلانه

اعتقاد به حل‌و‌فصل مسائل از طریق تعامل سازنده و مذاکرات عادلانه، یکی از اصول دیپلماسی دولت نهم بوده و می باشد و همواره بر رعایت حقوق همه طرف ها و رعایت قانون، تاکید شده است و بر این اساس، ایران معتقد است اگر بر‌اساس قانون، حقوقی به رسمیت شناخته شده، باید عادلانه تحقق یابد و اگر تعهداتی مشخص شده است،‌ باید همه به آن‌ها متعهد باشند.

عدم محدودیت مذاکرات به سه کشور اروپایی

تحول خاصی که در این دوران انجام شد ورود چین و روسیه به مذاکرات هسته ای می باشد. ایران، همچنین اعلام کرد که مذاکرات حتی به 5 کشور (سه کشور اروپایی، چین و روسیه) نیز محدود نمی باشد و آماده است براساس مبانی مشخص با هر کشوری مذاکره نماید. از اینرو، شاهد ورود جنبش عدم ‌تعهد نیز به موضوع هسته‌ای ایران می باشیم. این موضوع سبب شد که جبهه طرفدار ایران در بعد سیاسی تقویت شود و از طرف دیگر نیز از نقش سه کشور اروپایی کاسته شود.

توازن بین حقوق و تکالیف

یکی از اصول اساسی که همواره در تعامل با طرف مقابل مورد تاکید قرار گرفته است، ضرورت توازن بین حقوق و تکالیف می باشد. از این منظر، عضویت در سازمان‌ها و معاهدات بین‌المللی و متعهد شدن به تعهدات آن‌ها، حقوق و امتیازاتی را برای اعضاء فراهم می کند و اگر قرار باشد که این حقوق و امتیازات برای اعضاء‌ نفی شود و غیر اعضاء فراتر از آن از امتیازات ویژه ای به دلیل عدم عضویت برخوردار شوند، اساس این معاهدات و پایداری آن‌ها زیر سوال خواهد رفت. بدین ترتیب، هیچ دولتی نمی‌تواند حقوقی را برای خود مقرر، اما دیگری را از آن محروم کند و یا تکالیفی را برای دیگران مقرر کند و خود به آن پایبند نباشد. جمهوری اسلامی ایران، از ابتدا بر ضرورت توازن بین حقوق و تکالیف خود بر‌اساسNPT تاکید داشته و فعالیت‌هایی که در گسترش برنامة هسته‌ای صلح‌آمیز انجام داده است، بر‌اساس حقوق مصرح و مسلم خود در NPT بوده است و نمی‌تواند محروم شدن از حقوق قانونی و غیر‌قابل انکار خود در دستیابی و استفاده از انرژی صلح‌آمیز هسته‌ای شامل چرخة سوخت و غنی‌سازی که در معاهده عدم شاعه و اساسنامة آژانس نیز به آن تاکید شده‌است را بپذیرد.

اعتمادسازی، اقدامی دوسویه

اعتمادسازی، یک جاده دوطرفه است. از این منظر، ایران دیگر در جایگاه یک کشور متهم نیست که ملزم به انجام اقدامات یک طرفه اعتمادساز باشد، بلکه یک کشور مدعی است که علاوه بر استیفای حقوق مصرحه خود، اجرای تعهدات طرف مقابل را نیز طلب می کند. بر همین اساس بود که ایران در پاسخ خود به بسته 6 ژوئن 2006 و همچنین بسته پیشنهادی خود، خواهان این شده که موضوع پایبندی طرف‌های دیگر مذاکره به معاهده عدم اشاعه (خلع سلاح، تسهیل بهره مندی کشورها از انرژی هسته ای برای مقاصد صلح آمیز و عدم ایجاد موانع در این مسیر)، به‌عنوان یکی از محورهای مذاکرات در نظر گرفته شود. برگشت به اجرای تعهدات حقوقی موجود و عدم پذیرش تعهدات فراتر از آن نیز علاوه بر آن که واکنشی به اقدامات تهدید آمیز و فشارهای سیاسی با استفاده ابزاری از شورای امنیت می باشد، در چارچوب این اصل نیز قابل تحلیل می باشد.

پیگیری جدی استقلال و خودکفایی در تولید سوخت هسته ای

یک ربع قرن محرومیت ایران سبب شد که برنامة هسته‌ای ایران بر مبنای استقلال و عدم وابستگی شکل بگیرد و اجراء شود. در نتیجه، پس از سال ها رنج و تلاش و هزینه‌های زیاد، ایران توانسته است در تمامی بخش های این صنعت به قابلیت های بومی دست پیدا کند. در این راستا، دولت نهم تمام تلاش خود را بر این قرار داد تا با از سرگیری فعالیت های تعلیق شده، برنامه هسته ای را در حوزه تکمیل و عملیاتی کردن چرخه سوخت هسته ای به صورت جدی پیگیری و حتی گسترش دهد.

مبحث پنجم) دستاوردهای هسته ای دولت نهم در سطح داخلی

دولت نهم، با ایستادگی و مقاومت در برابر تمامی فشارها، محدودیت ها و تهدیدها، موفق شد با از سرگیری فعالیت های هسته ای تعلیق شده، خواست ملی برای دستیابی به فناوری هسته ای در تمامی ابعاد آن را محقق سازد.

تکمیل چرخه سوخت هسته ای

رئیس جمهور در 22 فروردین ماه 1385 در آستان قدس رضوی و در کنار بارگاه ملکوتی حضرت امام رضا (ع) اعلام کرد که چرخة تولید سوخت هسته‌ای در مقیاس آزمایشگاهی کامل‌ شده و اورانیوم با غنای مورد نیاز برای نیروگاه‌های هسته‌ای در روز بیستم فروردین‌ماه همان سال تولیدشد. رئیس جمهور، همچنین رسما اعلام کرد که ایران به کشورهای هسته‌ای جهان پیوسته ‌است و بر‌اساس مقررات بین‌المللی و حقوق حقة خود، مسیر خود را تا تولید صنعتی سوخت برای نیروگاه‌ها ادامه خواهد ‌داد. اعلام این پیشرفت بسیار مهم، حاوی چند پیام اساسی است که نباید از آن ها مغفول ماند:

-ایران، تمامی ابعاد و مراحل چرخه سوخت از استخراج اورانیوم از معدن گرفته تا تولید کیک زرد و فعالیت های تبدیل شامل تولید گاز هگزا فلوراید اورانیوم و ساخت سانتریفیوژ و تزریق گاز به آن ها را به صورت بومی و با استفاده از توان و امکانات داخلی ایجاد کرده و در حال بهره برداری از آن هاست.
-هدف نهایی، ایجاد نیروگاه های جدید و تولید سوخت هسته ای در سطح صنعتی است و این مسیر بدون هیچ وقفه ای ادامه خواهد داشت.
-تمامی فعالیت های هسته ای ایران تحت نظارت آژانس انجام شده و خواهد شد.

را ه اندازی مجتمع تولید آب سنگین در اراک
در کمتر از 5 ماه پس از دستیابی به چرخه کامل سوخت هسته ای، دستیابی به فن‌آوری تولید آب سنگین، گام دیگری در مسیر تعالی و توفیق ملت ایران بود. مجتمع تولید آب سنگین اراک در 4 شهریور ماه 1385 توسط رئیس جمهوری افتتاح شد. رئیس جمهور طی سخنانی، گفت: "ملت ایران، عزت، شرف، استقلال و پیشرفت خود را با هیچ‌چیز مبادله نمی‌کند و حاضر نیست که ذره‌ای از حقوق خود بگذرد. دسترسی به انرژی هسته‌ای و استفادة صلح‌آمیز از آن، یک نعمت خدادادی و حق تمامی ملت‌ها از‌جمله ملت ایران است. به‌عنوان نمایندة ملت ایران، پیگیر این حقوق هستم. امروز ملت ایران می‌خواهد که ما به فن‌آوری صلح‌آمیز هسته‌ای دست پیدا کنیم و من مسئول پیگیری این خواسته هستم و از آن کوتاهی نمی‌کنم. ما به کشورهای غربی می‌گوییم برای خود دردسر و زحمت درست نکنند، چرا که ملت ایران برای برداشتن گام‌های بلند در این زمینه، عزم خود را جزم کرده‌است."
بنا به اظهار رئیس سازمان انرژی اتمی، ظرفیت تولید این مجتمع ابتدا هشت تن بود و در زمان افتتاح، ظرفیت آن به ۱۶ تن آب سنگین با غنای 8/99 درصد رسیده است. پروژه تولید آب سنگین اراک، به عنوان یکی از شاخصه های دانش هسته ای، در پزشکی و به خصوص کنترل سرطان و کنترل بیماری ایدز نقش تعیین کننده ای دارد و به عنوان خنک کننده و کندکننده رآکتورهای آب سنگین به کار می رود. با گشایش این واحد صنعتی، ایران به عنوان نهمین کشور دارای تجهیزات تولید آب سنگین جهان مطرح می شود. کشورهای آرژانتین، کانادا، هند و نروژ نیز بزرگترین صادرکنندگان آب سنگین جهان هستند.
شایان ذکر است که از هر ۶۵۰۰ لیتر آب معمولی، تنها یک لیتر آب سنگین به دست می آید. آب سنگین، در پژوهش های علمی در حوزه های مختلف از جمله زیست شناسی، پزشکی، فیزیک و سایر حوزه ها کاربردهای فراوانی دارد. برخی از کاربردهای آن عبارتنداز: طیف سنجی تشدید مغناطیسی هسته، کند کننده نوترون، آشکار سازی نوترینو، آزمون های سوخت و ساز در بدن، تولید تریتیم.

ورود به مرحله تولید صنعتی سوخت هسته ای
7 ماه پس از دستیابی به فناوری آب سنگین و تولید آن، و 1 سال پس از اعلام تکمیل چرخه سوخت هسته ای در مقیاس آزمایشگاهی، پیشرفت بزرگ بعدی هسته ای در 20 فروردین ماه 1386 حاصل شد. جمهوری اسلامی ایران، در روز بیستم فروردین‌ماه 1386، ورود به‌مرحلة تولید صنعتی سوخت هسته‌ای و قرار‌گرفتن در زمرة کشورهای تولید کنندة سوخت هسته‌ای را با حضور رئیس جمهور، مقامات عالیرتبة کشور، دانشمندان هسته‌ای کشور و همچنین سفرای کشورهای دوست، در مجتمع غنی‌سازی نطنز جشن‌گرفت. این روز، روز ملی فن‌آوری هسته‌ای، نام‌ گرفت.
رئیس جمهور، طی سخنانی در این مراسم گفت: "امروز، بیستم فروردین‌ماه و روز ملی فن‌آوری هسته‌ای در جمهوری اسلامی ایران است. در بیستم فروردین سال گذشته پس از تلاش پیگیر فرزندان مومن، خلاق، دانشمند و خستگی‌ناپذیر ملت ایران، جمهوری اسلامی ایران توانست به فن‌آوری تولید سوخت هسته‌ای دسترسی پیدا کند و در یک‌سال گذشته، با تلاش گستردة همین عزیزان موفق شد در توسعة فن آوری تولید سوخت هسته‌ای به مرحلة تولید صنعتی برسد و امروز در سالگرد آن حادثه، در کمال افتخار اعلام می‌کنم که از امروز کشور عزیز ایران در زمرة کشورهای تولید کنندة صنعتی سوخت هسته‌ای قرار می‌گیرد."
رئیس جمهور همچنین در 20 فروردین ماه 1387، در بازدید از تاسیسات نطنز آغاز مرحله نصب 6 هزار سانتریفیوژ را اعلام نمود. ایشان، همچنین در همین تاریخ در مراسم دومین سالروز ملی فناوری هسته ای در تهران، در جمع مقامات لشکری و کشوری و سفرای کشورهای خارجی، در ادامه پیشرفت های کشور در زمینه فناوری هسته ای اعلام کردند که امروز، دستگاه‌های (سانتریفیوژهای) جدیدی تحت آزمایش قرار گرفت که به فضل الهی ظرف چند ماه آینده همه آزمایشات آن با موفقیت به پایان خواهد رسید و ظرفیت آن هرکدام در ابعاد کوچک بیش از 5 برابر دستگاه‌های فعلی است.

حمل سوخت هسته ای بوشهر
راه اندازی نیروگاه اتمی بوشهر، بارها به دلیل فشارهای سیاسی آمریکا و برخی کشورهای غربی به تاخیر افتاد. با شروع بحران در موضوع هسته ای ایران با نیات سیاسی چند کشور، تحقق این هدف در هاله ای از ابهام فرو رفت و موج جدیدی از فشارها بر روسیه وارد شد. با اتخاذ سیاست های درست که نتایج آن چیزی جز اثبات صلح آمیز بودن برنامه هسته ای ایران بر همگان نبود، مبانی اقدامات سیاسی این کشورها برای اعمال فشار بر ایران فروریخت. روسیه، بالاخره تصمیم به حمل سوخت هسته ای به نیروگاه بوشهر و راه اندازی آن گرفت.حمل سوخت بوشهر در تاریخ 9 بهمن ماه 1386 کامل شد و بنابر اعلام مقامات روسی و مقامات سازمان انرژی اتمی کشورمان، این نیروگاه در سال 1388 راه اندازی خواهد شد و خواهد توانست برق هسته ای وارد مدار برق کشور نماید. از اینرو، کشورمان سی و یکمین کشوری خواهد بود که به تولید برق هسته ای می پردازد. این تحول بسیار عمده ای به شمار می رود و حاوی پیام های متعددی است: برنامه هسته ای ایران صلح آمیز است و هیچ جای نگرانی از آن وجود ندارد. هدف ایران از پیگیری برنامه هسته ای، تولید برق هسته ای است. آمریکا و یکی دو کشور غربی در اعمال فشار بر ایران و پیگیری اهداف خود با موانع جدی روبرو هستند. این دستاورد جز با ایستادگی و مقاومت منطقی و اتخاذ سیاست های صحیح دولت نهم محقق نمی شد.
لازم به توضیح است که در تاریخ 7 اسفندماه 1387 نیز آزمایشات مرحله پیش راه اندازی نیروگاه بوشهر با حضور رئیس سازمان انرژی اتمی و رئیس روس اتم آغاز گردید.
راه اندازی کارخانه تولید قرص سوخت هسته ای
در مراسم سومین سالروز ملی فناوری هسته ای که در 20 فروردین ماه 1388 با حضور رئیس جمهور و مقامات لشکری و کشوری در اصفهان برگزار گردید، دستاوردهای جدید در عرصه توسعه صنعت هسته ای اعلام گردید: نصب حدود 7 هزار ماشین سانتریفیوژ در نطنز که طی برنامه پنج ساله این رقم به 50 هزار دستگاه خواهد رسید، موفقیت پژوهشگران سازمان انرژی اتمی در تولید ماشین‌های سانتریفیوژ که SWU آن ها به 5 تا 6 می‌رسد، تولید سوخت معادل 2 هزار و 500 مگاوات از محل تولیدات مجتمع غنی‌سازی اورانیوم طنز برپایه برنامه پنج ساله آینده، تولید آلیاژی نوین یا زیرکونیوم در مجتمع ZPP (تولید میله سوخت)، راه اندازی کارخانه تولید قرص و مجتمع سوخت FMP که براساس برنامه‌‌ریزی انجام شده، کارخانه سالانه قادر خواهد بود 10 تن سوخت طبیعی برای به کارگیری در رآکتور تحقیقاتی آب سنگین 40 مگاواتی اراک و سی تن سوخت غنی شده با غنای حداکثر 5 درصد برای استفاده در رآکتورهای هسته‌ای آب سبک تحت فشار از قبیل نیروگاه 360 مگاواتی دارخوین یا نیروگاه‌های قدرت دیگر تولید کند. همچنین این کارخانه قابلیت افزایش ظرفیت برای تولید سوخت مورد نیاز 2 هزار و 360 مگاوات برق هسته‌ای را طی برنامه پنجم توسعه دارا است.
توسعه برنامه هسته ای
توسعة نیروگاه‌های هسته‌ای کشور بر‌اساس مصوبة‌ مجلس برای تولید 20 هزار مگاوات برق هسته ای در دستور‌کار قرار دارد. در این راستا، مراحل طراحی و ساخت نیروگاه 360 مگاواتی دارخوین با امکانات و توان بومی با شتاب پیگیری می‌شود و مناقصة‌ دو واحد هزار مگاواتی و هم‌چنین مکان‌یابی برای نیروگاه‌های دیگر نیز در حال اجراء می باشد.
از طرف دیگر، ساخت رآکتور تحقیقاتی آب سنگین 40 مگاواتی اراک نیز با جدیت تمام ادامه دارد. این رآکتور جایگزین رآکتور تحقیقاتی 5 مگاواتی تهران که عمر آن به زودی پایان می یابد، خواهد شد. این رآکتور، تولید رادیو ایزوتوپ ها برای کاربردهای پزشکی و کشاورزی و صنعتی را بر عهده خواهد داشت. برنامه ریزی برای بهره برداری از انرژی هسته ای در حوزه صنعت، کشاورزی و پزشکی نیز ادامه دارد.
تثبیت حقوق هسته ای و رسیدن به نقطه غیرقابل بازگشت
مارک لئونارد، مدیر سیاست خارجی مرکز اصلاح اروپایی در لندن، در سال 1384هدف دیپلماسی اروپا دربرابر برنامه هسته ای ایران را این گونه تشریح می کند: "هدف دیپلماسی اروپایی، کندکردن روند برنامه هسته ای تهران به اندازه ای است که این کشور به مرحله بدون بازگشت فناوری هسته ای نرسد و تغییرات سیاسی منجر به روی کارآمدن دولتی شود که خواهان مذاکره با غرب باشد. دیپلماسی اروپایی تاکنون بسیار موفق بوده و توانسته با کندکردن برنامه هسته ای ایران، راه را برای ورود بازرسان هسته ای به آن کشور باز کند، و ائتلاف دیپلماتیک جهانی علیه برنامه غنی سازی تهران ترتیب دهد."
آمریکا و غرب در تحقق اهداف خود در این زمینه ناموفق ماندند. جهان در حال حاضر، شاهد پیشرفت های بسیار چشمگیر ایران در حوزه هسته ای است. ایران به نقطه غیرقابل بازگشت در زمینه چرخه سوخت و غنی سازی رسیده و صحبت از توقف یا تعلیق این فعالیت ها بی معناست. درواقع، حقوق ملت شریف ایران در زمینه هسته ای و اعمال آن به صورت کامل تثبیت شده است و تمامی کشورها آن را به عنوان یک واقعیت موجود پذیرفته اند.
مبحث ششم) دستاوردهای هسته ای دولت نهم در سطح بین المللی
فعال‌کردن جنبش عدم‌تعهد و شکست‌ تلا‌ش ها برای ایجاد اجماع علیه برنامه هسته‌ای
دفاع ایران از حقوق هسته ای تنها دفاع از حقوق خویش نبود، بلکه دفاع از حقوق هسته ای تمامی کشورهای درحال توسعه بود. طبیعتا، هرگونه برخورد و تعامل با موضوع هسته ای ایران و چگونگی سیاست ایران در این زمینه، می توانست به سیاست و نسخه ای واحد برای این کشورها تبدیل شود. از اینرو، نوعی تعامل و برقراری ارتباط و تماس های فعال بین این کشورها به ویژه در قالب عدم تعهد و ایران شکل گرفت. عدم تعهد، همواره از حقوق هسته ای ایران دفاع کرده و بیانیه هایی را نیز در این راستا صادر کرده است. این جنبش، همواره در هر اجلاس شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی در وین، برای حمایت از برنامه هسته ای کشورمان بیانیه صادر می کند. از طرف دیگر، در سطوح عالی این جنبش نیز تاکنون شاهد صدور دو بیانیه تروئیکا، دو بیانیه وزرا و یک بیانیه سران جنبش در حمایت از برنامه هسته ای ایران می باشیم.
با این اقدام، تلاش کشورهای غربی و آمریکا برای ایجاد اجماع علیه برنامه هسته ای کشورمان با شکست مواجه شد. لازم به توضیح است مباحثی که در خصوص نگرانی های جامعه بین المللی نسبت به فعالیت های هسته ای جمهوری اسلامی ایران مطرح می شود، نگرانی تعداد معدودی از کشورها از پیشرفت های ایران می باشد. بیانیه های جنبش عدم تعهد در نشستهای متعدد شورای حکام و همچنین بیانیه های تروئیکای عدم تعهد و بیانیه وزرای امور خارجه و سران عدم تعهد و بیانیه وزرای امور خارجه سازمان کنفرانس اسلامی در باکو درحمایت از فعالیتهای صلح آمیز هسته ای ایران، گواه بر مخالفت این بخش عظیم از جامعه بین المللی (بیش از 118 کشور) با این روند تبعیض آمیز و نگرانی از ایجاد یک رویه نامشروع در محروم ساختن کشورهای در حال توسعه از دستیابی به فنآوری های برتر و انحصار آن در دست معدودی از کشورها می باشد. مقام معظم رهبری به خوبی این مساله را بیان فرموده اند: "تبلیغات رسانه های غربی در مورد اجماع جهانی بر ضد ایران، یک خدعه و فریب تبلیغاتی است. تنها اجماع جهانی که وجود خارجی دارد، اجماع بر ضد تسلیحات اتمی است که مرکز این پدیده شوم، آمریکاست و رژیم صهیونیستی خطرناک ترین دارنده سلاح اتمی به شمار می رود. بسیاری از کشورهای جهان، آرزوی داشتن فناوری هسته ای را دارند و حتی اگر اجماع جهانی هم بر ضد ایران وجود داشت، ملت ایران از حق خود نمی گذشت، اما بسیاری از ملت ها و دولت ها در بحث هسته ای، پشتیبان ملت ایران هستند."

تعدیل مواضع و عقب نشینی آمریکا و غرب از مواضع اولیه خود
آمریکا و غرب تا قبل از روی کار آمدن دولت نهم مطلقا مخالف دستیابی ایران به انرژی صلح آمیز هسته ای بودند و با استفاده از این بهانه که ایران دارای ذخایر غنی نفت و گاز است، اساسا حق ایران در دستیابی به فناوری هسته ای را نفی می کردند. اما با مشاهده استواری دولت جدید و حمایت مردمی از آن، گام به گام از مواضع خود عقب نشینی کردند. در گام اول، وجود نیروگاه و ارائه رآکتور بدون تاسیسات غنی سازی را پذیرفتند. در گام بعدی، در مقابل اقدام ایران به بازگشایی تاسیسات UCF اصفهان نیز عقب نشینی کردند و آن را به عنوان یک واقعیت پذیرفتند. در مرحله بعد، با تحقیق و توسعه برای غنی سازی کنار آمدند. امروز نیز کشور به مرحله ای رسیده است که آنها حتی حاضر به پذیرش سطح فعلی فعالیت های هسته ای شده اند، اما دولت از حق ملت در برخورداری از این فناوری کوتاه نمی آید. در این خصوص، مقام معظم رهبری فرمودند: "آمریکایی ها که یک روز حاضر نبودند حتی 5 سانتریفیوژ را در ایران بپذیرند و تا همین چند ماه پیش تاکید می کردند که ایران باید از همه فعالیت های هسته ای خود دست بردارد، اما با ایستادگی ملت ایران اکنون کار به جایی رسیده که به ناچار می گویند ایران در همین حد توقف کند و جلوتر نرود." رئیس جمهوری اسلامی ایران نیز در همین زمینه گفته است: "امروز به خاطر ایستادگی در حق مسلم خود، دشمنان زورگو به نقطه ای رسیده اند که پیغام داده اند اگر در همین مرحله متوقف شوید حاضریم با شما مذاکره کنیم. در پاسخ به آنها به نمایندگی از شما ملت ایران پیغام فرستادم که ما تقاضای مذاکره نداریم و اگر بنای بر مذاکره باشد، این ملت ایران است که باید شرط و شروط بگذارد."
تداوم دیپلماسی
الگوی رفتار هسته ای ایران در این دوران، مبتنی بر سیاست دوشاخه ای می باشد. از یک طرف، دربرابر فشارها و محدودیت ها مقاومت کرده و از طرف دیگر، دیپلماسی تداوم یافته است. تلاش های آمریکا و چند کشور غربی برای انزوای ایران نیز به هیچ وجه قرین با موفقیت نبوده است.

محور قراردادن آژانس و اثبات ماهیت صلح آمیز برنامه هسته ای
حدود 5 سال است که موضوع هسته ای ایران بدلیل طرح ادعاها و اتهامات واهی و بی اساس از سوی چند کشور که رفتار مغرضانه آنان با ملت بزرگ ایران بر همگان مشخص شده است، در دستورکار آژانس قرار دارد. این کشورها با ارائه اطلاعات دروغ به آژانس بین المللی انرژی اتمی، سبب شدند که این نهاد فنی بین المللی در این دوره طولانی توان و امکانات خود را صرف این موضوع نماید و از انجام وظایف اصلی خود در زمینه عدم اشاعه، خلع سلاح و همچنین طراحی مکانیسمی برای نظارت بر فعالیت های هسته ای غیر اعضا (نظیر رژیم صهیونیستی) که به توسعه سلاح های هسته ای خود ادامه می دهند، باز بماند.
هرچند که جمهوری اسلامی ایران از همان ابتدا معتقد بود که ابهامی در فعالیت های هسته ای آن وجود ندارد، اما با اتخاذ سیاست تعامل و همکاری با آژانس بین المللی انرژی اتمی، از هیچ تلاشی برای شفاف سازی در این فعالیت ها فروگذار نکرد. همکاری ها و صبری که جمهوری اسلامی ایران برای اثبات اظهارات خود نشان داد، در تاریخ جهان بی سابقه است.
موضوع هسته ای جمهوری اسلامی ایران،‌ با تفاهم آن با آژانس درخصوص شیوه های حل و فصل موضوعات باقی مانده وارد مرحله جدیدی گردید. آژانس و ایران توافق کردند تا ظرف مدت 60 روز، چارچوب حل و فصل موضوعات باقی مانده را تعیین نمایند.
باید توجه داشت که همکاری ایران و آژانس بحث تازه ای نیست، بلکه سیاست جمهوری اسلامی ایران در تعامل با آژانس اصولا مبتنی بر سیاست همکاری و رفع ابهام بوده است. ایران، تاکنون برای برطرف ساختن ابهامات و ادعاها از برنامه هسته ای خود حسن نیت و شکیبایی فراوانی نشان داده است و با اتخاذ اقدامات اعتماد ساز، با آژانس و دیگر طرف ها همکاری کرده است. انجام بیش از 3800 نفر روز بازرسی از تأسیسات و فعالیت های هسته ای، تعلیق داوطلبانه تمامی فعالیت های غنی سازی و تبدیل اورانیوم به مدت دو سال و نیم، امضای پروتکل الحاقی، اجرای داوطلبانه پروتکل الحاقی برای بیش از دو سال، اعطای دسترسی کامل و نامحدود به تمامی مواد و تأسیسات هسته ای، اعطای دسترسی های متعدد تکمیلی بر طبق پروتکل الحاقی، ارائه بیش از هزار صفحه اظهارنامه اولیه طبق پروتکل الحاقی و روزآمد کردن آن و ارائه ابتکار هسته ای توسط رئیس محترم جمهوری اسلامی ایران در مجمع عمومی سازمان ملل مبنی بر مشارکت دولت ها و شرکت های خارجی در غنی سازی در ایران، بخشی از فعالیت ها و همکاری های جمهوری اسلامی ایران در این زمینه می باشد.
در زمان شروع مذاکرات بین ایران و آژانس، چند کشور معدود حتی مفید بودن این مذاکرات و عزم ایران برای انجام توافق یاد شده برای حصول نتیجه ای به موقع را زیر سوال بردند. تدوین متن توافق در 40 روز یعنی کمتر از مدت زمان توافق شده و حل و فصل موضوعات باقی مانده از گذشته حتی جلوتر از برنامه کاری، نشان دهنده جدیت ایران در پیشبرد ابتکارش بود و درعین حال، خلاف ادعاهای این کشورها را نیز اثبات نمود.
با تفاهم ایران و آژانس درخصوص حل و فصل مسائل باقی مانده در 30 مرداد ماه 1386، دور جدیدی از همکاری های ایران و آژانس آغاز گردید. این همکاری ها پیرامون شش موضوع باقی مانده که لیست نهایی آن از سوی آژانس به ایران ارائه گردید، شکل گرفت. با آشکار شدن اولین نتایج مثبت این همکاری ها که با بستن اولین موضوع باقی مانده یعنی پلوتونیوم در ماه سپتامبر 2007 (شهریور 1386) خود را نشان داد، مخالفت ها با برنامه کاری (مدالیتی) از سوی آمریکا، انگلیس و فرانسه نیز آغاز شد. دو موضوع باقی مانده بسیار مهم دیگر یعنی سند اورانیوم فلزی و سانتریفیوژهای پی.یک و پی. دو نیز در سه ماه اول همکاری حل و فصل شده و پرونده آنها توسط آژانس در گزارش نوامبر 2007 (آبان 1386) مدیرکل آژانس به شورای حکام مختومه اعلام گردید. سه موضوع دیگر، یعنی منشا آلودگی در یکی از تجهیزات یک دانشگاه فنی در تهران، پلونیوم و معدن گچین نیز پس از سه ماه حل و فصل شدند که نتایج مربوطه به خوبی در گزارش فوریه 2008 (اسفند 386) آقای البرادعی به خوبی منعکس شده است. آقای البرادعی که از چند روز قبل انتشار گزارش فوریه 2008 خود آماج حملات و تهدیدها (حتی تهدید به قتل) قرار گرفته بود، در گزارش خود بسته شدن تمامی موضوعات باقی مانده را اعلام و خط بطلانی بر ادعاها و اتهامات آمریکا و همپیمانان آن کشید. باید یادآور شد که طبق زمان بندی تعیین شده در برنامه کاری اجرای آن 18 ماه به طول می انجامید، اما جمهوری اسلامی ایران در 6 ماه آن را به سرانجام رساند.
موضوعات باقی مانده، دلیل اصلی ادعاها و اتهامات چند کشور معدود برای ارسال موضوع هسته ای ایران به شورای امنیت و صدور قطعنامه بود. با حل و فصل مسائل باقی مانده، مبانی اقدامات غیرقانونی، غیر حقوقی، غیر فنی این چند کشور زیر سوال رفته و آنان باید از ملت بزرگ ایران به خاطر اقدامات سیاسی و تبلیغی خود عذرخواهی کنند و اقدامات اشتباه خود را جبران کنند. حل و فصل مسائل باقی مانده و تایید اظهاریه های ایران و اثبات حقانیت ایران نزد آژانس بین المللی انرژی اتمی بدون ذره ای عقب نشینی در اعمال حقوق هسته ای، دستاورد مقاومت ملت بزرگ و شریف ایران محسوب می شود که پایداری هوشمندانه، رمز این دستاورد و حمایت آحاد مردم ایران در داخل و خارج از کشور نیز موجبات آن را فراهم آورده است.

گزارش شورای اطلاعات ملی آمریکا در مورد برنامه هسته ای ایران
شورای اطلاعات ملی آمریکا، درچارچوب برآوردهای اطلاعات ملی، گزارشی را تحت عنوان «ایران: نیات هسته ای و توانمندی ها» در ماه نوامبر تهیه کرد. این گزارش که در مورخ 12 آذرماه دردسترس رسانه ها قرار گرفت، به موارد بسیار مهمی اشاره می کند که تامل در آنها حاکی از سیاست زدگی و عدم توجه به واقعیات در تصمیم گیری های استراتژیک و سیاست خارجی آمریکا می باشد. شایان ذکر است که شورای اطلاعات ملی یکی از اعضای شانزده گانه جامعه اطلاعاتی آمریکا (شامل سیا) می باشد که رئیس اطلاعات ملی، به عنوان رئیس جامعه اطلاعاتی و مشاور رئیس جمهور آمریکا نیز محسوب می شود. در تهیه برآوردهای اطلاعاتی نیز نهادهای عضو جامعه اطلاعاتی مستقیما نظر خود را ارائه می کنند و گزارش با اجماع آنها تهیه می شود. این گزارش، به ارائه هشت ارزیابی از فعالیت های هسته ای ایران می پردازد و معتقد است که ایران برنامه هسته ای نظامی ندارد.
انتشار این گزارش، دلایل مختلفی می تواند داشته باشد که دو دلیل اصلی آن عبارتند از:
-سیاست ایستادگی دولت و ملت جمهوری اسلامی ایران در اعمال حقوق خود.
- تاثیر تفاهمات ایران و آژانس (مدالیتی) درخصوص حل و فصل موضوعات باقی مانده در انتشار این گزارش.
این گزارش، آثار زیر را به همراه داشته است:
-اعتراف آمریکا به صلح آمیز بودن برنامه هسته ای ایران.
-تغییر اجباری استراتژی از تهدید به تحریم.
-زیر سوال رفتن اقدامات آمریکا در شورای امنیت و شورای حکام آژانس.
-زیر سوال رفتن نهادهای اطلاعاتی و به تبع آن اقدامات و سیاست های آمریکا.
-تایید یافته های آژانس مبنی بر عدم انحراف ایران از فعالیت های صلح آمیز.

مبحث ششم) تاثیر فشار و تهدید در پیشبرد سیاست هسته ای
دولت نهم، هیچ گاه از شورای امنیت استقبال نکرده است، اما تهدید به ارجاع موضوع هسته ای به این شورای از سوی چند کشور خاص نیز نتوانسته است دولت را از اعمال حقوق مسلم ملت بازدارد. از طرف دیگر، از آنجا که موضوع هسته ای به دلایل سیاسی و نه به دلایل فنی و حقوقی به شورای امنیت ارسال شد، جمهوری اسلامی ایران نیز توجهی به این موضوع نکرد و قطعنامه های آن را غیر قانونی خواند.
موضوع هسته ای جمهوری اسلامی ایران، بر خلاف مفاد اساسنامه آژانس بین المللی انرژی اتمی به شورای امنیت ارجاع شده است. بر طبق بند ج ماده 12 اساسنامه آژانس، احراز عدم پایبندی (انحراف مواد و فعالیت های به سمت سلاح هسته ای) بر عهده بازرسان آژانس می باشد که باید آن را از طریق مدیر کل آژانس، به شورای حکام گزارش نمایند. این، در حالی است که تاکنون بازرسان آژانس نه تنها عدم پایبندی ایران به تعهدات خود را احراز نکرده اند، بلکه به عدم انحراف فعالیت های هسته ای صلح آمیز جمهوری اسلامی ایران نیز اذعان کرده اند. مدیرکل آژانس بارها بر عدم انحراف فعالیت ها و مواد هسته ای اظهار شده در جمهوری اسلامی ایران تاکید کرده است و اذعان نموده است که آژانس قادر است عدم انحراف این مواد و فعالیت‌ها را راستی‌آزمایی نماید. آقای البرادعی، همچنین بارها تاکید کرده ‌است که برنامه هسته‌ای صلح‌آمیز ایران به‌هیچ وجه جنبه نظامی ندارد و به‌همین علت بارها مورد حملات مقامات و رسانه‌های رژیم اسرائیل و جنگ‌طلبان آمریکا قرار گرفته است.
ارسال موضوع هسته ای ایران به شورای امنیت، صرفا به دلیل از سرگیری فعالیت تعلیق شده‌ای (تحقیق و توسعه در زمینه غنی سازی) صورت گرفت که توسط شورای حکام بر موقتی، داوطلبانه و غیر الزام‌آور بودن آن تصریح شده بود. هیچ توجیه حقوقی، منطقی و حتی سیاسی برای مداخله و اقدام شورای امنیت در این مسئله وجود نداشته و ندارد. مایه تاسف است که آمریکا و برخی کشورهای دارنده سلاح هسته ای که به تعهدات خود تحت معاهده عدم اشاعه پایبند نبوده و نمی باشند، خود را ضامن حفظ معاهده می‌خوانند و برای انحراف افکار عمومی جهانی از زرادخانه های هسته ای خود، انگشت اتهام را بر اساس اطلاعات واهی و گمراه کننده به سوی کشوری نشانه می روند که سلاح های کشتار جمعی هیچ جایگاهی در استراتژی های امنیتی و دفاعی آن نداشته و ندارد. این، در حالی است که رژیم صهیونیستی با خارج ماندن از معاهدات بین المللی مربوطه، بدون هیچ گونه دغدغه خاطر، فشار جهانی و اعمال نظارت های بین المللی نسبت به فعالیت ها و تاسیسات هسته ای خود، در حال گسترش کمی و کیفی سلاح های هسته ای خود می باشد.
این نخستین باری نیست که تلاش‌های جمهوری اسلامی ایران برای اتکاء به توانائی‌های خویش و پیشرفت در حوزة فن‌آوری با مقاومت شدید و فشارهای هماهنگ برخی از اعضای دائمی شورای امنیت مواجه می‌شود. در واقع، ایران معاصر همواره در معرض بی‌عدالتی‌ها و برخوردهای مغرضانة متعددی از سوی این قدرت‌ها قرار داشته است. مبارزة مردم ایران برای ملی‌کردن صنعت نفت در پیش‌نویس قطعنامه‌ای که توسط انگلیس و با پشتیبانی آمریکا و فرانسه در 12 اکتبر 1951 در دستور‌کار شورای امنیت قرار گرفت، به‌عنوان تهدیدی علیه صلح و امنیت بین‌المللی مطرح شد. طرح چنین پیش‌نویس قطعنامه‌ای در شورای امنیت، پیش‌درآمد سازماندهی کودتایی توسط انگلیس و آمریکا در تلاشی به‌مراتب آشکارتر برای دستیابی به همان منافع کوته‌بینانه‌شان بود. این کودتا که دیگر نمی‌توانستند آن را در پوشش زبان منشور ملل متحد و یا توجیهات دیپلماتیک پنهان کنند، حکومت سرکوب‌گر خودکامه را به قدرت بازگرداند. با این حال، مردم ایران در تلاش خود برای ملی‌کردن صنعت نفت توفیق یافتند و از این طریق، پیشگام جنبشی در جهان درحال توسعه شدند که خواستار دستیابی به حق لاینفک خود برای اعمال حاکمیت بر منابع ملی خویش بود. در گذشتة نزدیک‌تر نیز، تجاوز صدام حسین علیه جمهوری اسلامی ایران در 31 شهریور 1359 و پیشرفت سریع آن در اشغال سه هزار کیلومتر مربع از سرزمین‌های ایران، آن‌قدرموجب نگرانی همین اعضای دائم نشد که آن را تهدیدی علیه صلح و امنیت بین‌المللی قلمداد کنند یا حتی یک درخواست معمولی برای آتش بس و عقب‌نشینی به‌عمل آورند. حتی آن‌ها لازم ندیدند که تا هفت روز سخت پس از تجاوز صدام، قطعنامه‌ای در مورد آن صادر کنند، با این امید که محاسبة به شدت نادرست آن‌ها مبنی بر این‌که صدام حسین می‌تواند در ظرف یک هفته به جمهوری اسلامی خاتمه دهد, تحقق یابد.
مقام معظم رهبری در ضرورت پیگیری برنامه هسته ای و بهره مندی از انرژی هسته ای و عدم عقب نشینی دربرابر فشارها، سخنان گهرباری دارند که در این قسمت به آنها اشاره می شود:
"انرژی هسته‏ای برای کشور ما یک ضرورت است، یک نیاز بلندمدت است. امروز اگر مسئولین کشور در به دست آوردن انرژی هسته‏ای کوتاهی کنند، نسل های بعد آن ها را مؤاخذه خواهند کرد. ملت ایران و کشور ایران به انرژی هسته‏ای و این توانایی برای زندگی - نه برای سلاح- احتیاج دارد. عده‏ای می‏ نشینند همان حرف دشمن را تکرار می‏کنند که آقا چه لزومی دارد؟ چه لزومی دارد؟ آینده کشور را به خطر انداختن، نیاز فرداهای کشور را به کلی ندیده گرفتن، این اشکالی ندارد؟ آیا مسئولین کشور حق دارند به نسل های آینده خیانت کنند؟ امروز نفت را برداریم مصرف کنیم، یک روزی این نفت تمام خواهد شد. آن روز ملت ایران برای برق خود، برای کارخانه‏ خود، برای گرمای خود، برای روشنایی خود، برای حرکت زندگی خود، دست نیاز دراز کند به سوی کشورهای دیگر تا به او انرژی بدهند؟ این برای مسئولین امروز کشور جایز است؟ عده‏ای حرف دشمن را تکرار می‏ کنند. همان هایی که ملی شدن نفت را که به وسیله دکتر مصدق و مرحوم آیه ا... کاشانی انجام گرفت، امروز تمجید می ‏کنند که آن کار، نسبت به این کار کوچک بود و این از او بزرگ تر است. همان ها امروز نسبت به انرژی هسته‏ای همان حرفی را می ‏زنند که مخالفین مصدق و کاشانی آن روز می ‏گفتند. این ها قابل قبول نیست. ما در این راه پیش رفتیم، با ابتکار خودمان پیش رفتیم. مسئولین کشور ما هیچ بی‏قانونی هم نکردند. همه‏ فعالیت های ما در مقابل چشم آژانس هسته‏ای است، ایرادی هم ندارد، ما حرفی نداریم که زیر نظر آن ها باشد. جنجال کردن و فشار وارد آوردن روی ملت ایران برای این مسئله، استفاده‏ ابزاری کردن از شورای امنیت سازمان ملل، برای قدرت های مقابل ملت ایران زیان به بار خواهد آورد. این را من بگویم، اگر قرار باشد بخواهند از شورای امنیت استفاده‏ ابزاری کنند و بخواهند این حق مسلم را از این راه ندیده بگیرند، ما تا امروز آن چه را که انجام دادیم برطبق قوانین بین‏المللی انجام دادیم، اگر آن ها بخواهند بی‏قانونی کنند و بخواهند با تهدید و اعمال زور و خشونت رفتار کنند، بدون تردید بدانند ملت ایران و مسئولین ایران در مقابل دشمنانی که به آن ها تعرض کنند، از همه ظرفیت خود برای مقابله استفاده خواهند کرد."
"حالا، تهدید شورای امنیت کردند، انگار شورای امنیت آخر دنیاست. ما هم شورای امنیت چشیده هستیم. در جنگ تحمیلی، آن روزی که عراقی ها چند هزار کیلومتر خاک ما را زیر پا داشتند، همین شورای امنیت قطعنامه صادر کرد که بایستی جنگ را تمام کنید، دفاع و مقاومت نکنید، ما هم چون برخلاف مصالح کشورمان بود، قبول نکردیم. هر وقت برخلاف مصالح کشور باشد، قبول نمی‏کنیم. ملت ما ایستاده است. جوانان ما ایستاده‏اند، خوشبختانه مسئولین ما با نشاط ایستاده‏اند، خدا پشتیبان ماست و اقتدار آینده کشور ما امروز در گرو تصمیم و همت مسئولان و مردم است. به توفیق الهی، به کمک همت و اراده و عزم بلند مردم و به تایید ولی‏عصر (ارواحنا فداه) بر این حق پافشاری خواهیم کرد و آن را با همه وجود، به چنگ خواهیم آورد."
"در 27 سال اخیر و در مقاطع مختلف، نظیر این گونه مسائل مطرح بوده است و اکنون نیز مردم و مسئولان جمهوری اسلامی ایران مقتدرتر از هر زمان دیگر، هم چون فولاد آب دیده، در مقابل هر فشار و توطئه‌ای پایداری می‌کنند و با اتکال به خدا، به کارگیری عقل و تدبیر و حفظ وحدت و هم دلی، حرکت به سمت فناوری های پیشرفته از جمله انرژی هسته‌ای را ادامه می دهند. داشتن بهانه برای ادامه جنگ روانی با نظام اسلامی و جلوگیری از پیشرفت های ایران در عرصه علم و فناوری، دو علت اصلی مخالفت آمریکا با استفاده صلح‌آمیز ملت ایران از انرژی هسته‌ای است. برخورداری از ملتی مؤمن، آگاه و با تجربه، پیشرفت های روزافزون، نظام مستحکم داخلی و نفوذ معنوی عمیق در جهان اسلام، از مبانی اقتدار نظام اسلامی است. مقابله آمریکایی ها با جمهوری اسلامی ایران عملا در استمرار جنگ روانی با نظام و ملت ایران معنا پیدا می کند و جنگ روانی هم نیاز به بهانه دارد که دولتمردان آمریکایی امروز انرژی هسته ای را بهانه این کار قرار داده‌اند. در مقاطع مختلف، هرگاه بهانه‌ای به هر علت عملا پایان می یافت، سلطه گران آمریکایی بلافاصله بهانه دیگری طرح می‌کردند، چرا که آنان استمرار جنگ روانی با ملت ایران را راه اصلی مقابله با نظام اسلامی می دانند و به همین دلیل، اگر امروز ملت و دولت ایران از حق خود درباره انرژی هسته ای عقب نشینی کنند، ماجرا پایان نمی یابد و آمریکایی ها بهانه دیگری می تراشند. در 5/2 سال اخیر، دولت ایران همه راه ها را برای حل قضیه پیمود که در نهایت اروپایی ها گفتند برای این که به شما اعتماد کنیم، باید از هرگونه فعالیت دست بردارید. در جهان امروز، قدرت علمی مبنا و پایه قدرت اقتصادی و سیاسی است و آمریکایی ها با درک این نکته تلاش می کنند روند تبدیل ایران را به قدرتی علمی سد کنند. اگر کشور برق متکی به انرژی هسته‌ای نداشته باشد، با مشکلات اساسی روبه‌رو می شود. به همین علت، تولید انرژی هسته‌ای نیازی حقیقی است و مسئولان موظفند بدون تسلیم شدن در برابر فشارها، حرکت ایران را به سمت فناوری های پیشرفته از جمله انرژی هسته‌ای ادامه دهند. توجه به مسیر کلی حرکت دشمن، برای درک اهداف واقعی او ضروری است و تجربه‌های مکرر ملت ایران و تأمل در اهداف کلی آمریکا، ‌نشان می‌دهد اگر در مسئله انرژی هسته‌ای کوتاه بیاییم، فردا بحث تحقیقات دانشگاهی را پیش می کشند. بنابراین، مسئله فقط انرژی هسته‌ای نیست، بلکه تلاش دنباله‌دار دشمن بهانه‌گیر برای جلوگیری از پیشرفت و اقتدار و رونق ایران است و همین واقعیات، موضوع را به مسئله‌ای سرنوشت ساز تبدیل می کند که باید با درک مصلحت عظیم کشور و آینده ایران برسر آن ایستاد و همچون دیگر مسائل مهم پس از پیروزی انقلاب، با تحمل مسائل و مشکلات احتمالی آن ایستادگی کرد و به پیروزی رسید."
در مورد تحریم ها نیز باید گفت که تحریم های یکجانبه نزدیک به سه دهه است که عمدتا توسط آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران در جریان است. تجربه 29 ساله ایران نشان می دهد که وضع این گونه تحریم ها، ایران را در نیل به استقلال، خودکفایی و پیشرفت های علمی و تکنولوژیک مصمم تر و سرعت برنامه ها را بیشتر کرده است. تهدید به تحریم و اعمال آن، خود دلیل محکمی بر لزوم استقلال، خود کفایی و عدم وابستگی ایران به خارج از کشور می باشد. باید توجه داشت که دستاوردهای عظیم و پیشرفت های خیره کننده جمهوری اسلامی ایران در زمینه هسته ای، در اوج تحریم های یکجانبه آمریکا صورت گرفته است. از اینرو، هرگونه همراهی با آمریکا درواقع تحریم ایران نخواهد بود، بلکه تحریم همراهان آمریکا خواهد بود، چرا که پیروی از سیاست شکست خورده ای است که در طول این مدت دنبال شده است و هیچ نتیجه ای هم نداده است.
در همین چارچوب، لازم به توضیح است که به هنگام طرح مباحث درخصوص ارسال موضوع هسته ای ایران به شورای امنیت و بعد از صدور قطعنامه 1737 شورای امنیت علیه برنامه صلح آمیز هسته ای کشورمان، مجلس شورای اسلامی نیز از روی موضوع عزت اسلامی، اقدامات متقابلی را اتخاذ نمود. در اولین گام، قانون الزام دولت به تعلیق اقدامات داوطلبانه تصویب شد که در تاریخ 9/9/1384 نیز به تأیید شورای نگهبان رسید. طبق این قانون، دولت موظف شد در‌صورت هرگونه ارجاع یا گزارش در مورد پروندة هسته‌ای ایران به شورای امنیت، کلیه همکاری‌های داوطلبانه خود را با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به تعلیق درآورد. بر این اساس، پس از ارسال موضوع هسته ای ایران به شورای امنیت، اجرای داوطلبانه پروتکل الحاقی و تعلیق متوقف شد. در گام بعدی نیز، قانون الزام دولت به تجدیدنظر در همکاری با آژانس در مورخ 6 دی ماه تصویب شد که براساس آن، دولت موظف شد باتوجه به قطعنامة 1737 شورای امنیت، به برنامة هسته‌ای صلح‌آمیز کشور سرعت بخشیده و در همکاری‌های خود با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بر‌اساس منافع ملت ایران، تجدیدنظر نماید.

نتیجه گیری
موضوع هسته ای، پس از جنگ تحمیلی، مهمترین مسئله ای است که جمهوری اسلامی ایران با آن مواجه شده است. آمریکا و غرب با تمام قوای خود در صحنه های مختلف بین المللی ظاهر شده و با طرح اتهامات و ادعاهای ساختگی و استفاده ابزاری از سازمان ها و نهادهای بین المللی، تمامی تلاش خود را بر آن قرار دادند که مسیر هسته ای را در ایران متوقف سازند. بی تردید، مقاومتی که در برابر این تلاش ها از سوی ملت و نظام جمهوری اسلامی ایران برای حفظ و گسترش دستاوردهای هسته ای خود صورت گرفت،‌ مهمتر از نهضت ملی نفت می باشد. دشمنان قسم خورده ملت و نظام جمهوری اسلامی ایران سعی کردند با طرح موضوع هسته ای در شورای امنیت،‌ همانند موضوع ملی شدن صنعت نفت،‌ آن را تهدیدی علیه صلح و امنیت بین المللی جلوه دهند و به این طریق جلوی آن را بگیرند، اما از این نکته مهم غافل بودند که ملت و دولت ایران با این تهدیدها از حقوق و دستاوردهای حاصله خود نخواهند گذشت. در این رابطه، باید اذعان کرد که پیشرفت های حاصله در زمینه هسته ای، حاصل سه عامل بسیار مهم می باشد: هدایت و تدبیر مقام معظم رهبری، خواسته و حمایت ملت، ایستادگی و مقاومت دولت اصولگرا.
موضوع هسته ای، دارای ابعاد فنی،‌ حقوقی و سیاسی می باشد. در بعد فنی،‌ جمهوری اسلامی ایران موفق شد چرخه سوخت هسته ای را کامل و بومی نماید و در فناوری هسته ای به نقطه غیرقابل بازگشت برسد. امروز‍، ملت ایران فناوری هسته ای را در بالاترین سطح ممکن در اختیار دارد. در بعد حقوقی، برخی کشورهای انحصارطلب و زورگو تلاش کردند با استفاده از ابزار حقوقی، مانع بهره‌مندی ایران از انرژی علوم و فناوری هسته ای شوند. اساسنامه آژانس، پروتکل الحاقی، آیین‌نامه‌ها، مقررات، توافقنامه‌های دوجانبه و چندجانبه و حتی اقدامات داوطلبانه را به عنوان یک مبنا و ابزار حقوقی برای فشار بر ایران مورد استفاده قرار دادند و تلاش کردند که با هیاهوهای فراوان، دروغ‌پراکنی‌های گسترده و پیچیده، ملت ایران را از حق مسلم خود محروم کنند. جمهوری اسلامی ایران توانست با قدرت منطق و استدلال حقوقی، همه‌ ترفندهای غرب را خنثی کند.‌ در این زمینه، گزارش سوم اسفندماه 1386مدیرکل آژانس که مبین حل و فصل تمامی موضوعات باقی مانده می باشد، مهر تاییدی بر حقانیت ملت ایران بود. در بعد سیاسی نیز این کشورها سعی کردند تا یک اجماع بین المللی علیه ایران شکل دهند و با فشارها و همچنین وارد کردن نهادهایی مانند شورای امنیت در موضوع هسته ای، ملت ایران را از فناوری هسته ای محروم نمایند و انحصار خود را بر این فناوری حفظ نمایند. در این زمینه نیز هیچ یک از این گام ها با موفقیت همراه نبود. امروز، موضوع هسته ای در هر سه بعد فنی، حقوقی و سیاسی بسته شده است. اینکه یکی، دو کشور هنوز حاضر نیستند حقایق موجود را بپذیرند، به روحیه خودخواهی، انحصارطلبی و توسعه‌طلبی¬شان برمی‌گردد.
باید توجه داشت که دستیابی به انرژی هسته ای و فناوری غنی سازی به منظور استفاده در اهداف صلح آمیز، حق طبیعی جمهوری اسلامی ایران بوده و مورد حمایت آحاد ملت آن است. استفاده از اهرم شورای امنیت و تحریم های اقتصادی و سایر تهدیدات نمی تواند مردم و دولت ایران را لحظه ای از تصمیمی که اتخاذ کرده اند، منصرف نماید.
درخصوص دستاوردها و پیشرفت های حاصله در زمینه هسته ای نیز همانگونه که مقام معظم رهبری فرموده اند،‌ نقش شخص رئیس جمهور و ایستادگی های وی بارز است. معظم له، در این خصوص فرموده اند: "پایبندی مردم و مسئولان بر شاخص ها و اصول نظام اسلامی و بیان صریح و بدون هراس آنها، و ایستادگی و حضور هوشمندانه در صحنه، عامل سربلندی نظام و پیشرفت کشور در عرصه های مختلف از جمله موفقیت بزرگ در موضوع هسته ای است. یک نمونه از پیشرفت های نظام اسلامی، مسئله هسته ای است که ملت ایران در این موضوع، حقا و انصافا به یک موفقیت بزرگ و پیشرفت چشمگیر دست یافته است. همان کسانی که می گفتند باید فعالیت هسته ای ایران برچیده شود، اکنون می گویند ما حاضر به قبول پیشرفت های شما هستیم به شرط آنکه برای مدت محدودی ادامه پیدا نکند که این مسئله، پیشرفت بزرگی است که جز با استقامت به دست نمی آمد. نقش شخص رئیس جمهور و ایستادگی وی در پیشرفت موضوع هسته ای بسیار بارز است. در کنار ایستادگی ملت، مجلس هفتم نیز برخلاف تلاش عده ای در دوره قبل، واقعا در موضوع هسته ای ایستادگی و پافشاری کرد. من از قشرهای مختلف مردم، مراجع محترم، روحانیت معظم و مسئولان در بخش های مختلف به ویژه دولت و مجلس به دلیل اتخاذ مواضع صریح در موضوع هسته ای قدردانی می کنم.‌ حضور هوشمندانه مردم در صحنه و وحدت نظر مسئولان، در هر موضوعی همواره موجب استحکام نظام اسلامی خواهد شد."